Παραπλανητικός ο τίτλος για να πέσετε στην παγίδα και να click-άρετε όσο γίνεται περισσότερο στο άρθρο μου για τον νέο δίσκο των αγαπημένων μου Arctic Monkeys.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…Με το άκουσμα το προηγούμενο καλοκαίρι για νέα δισκογραφική δουλειά των Μαϊμούδων ενθουσιάστηκα, πόσο μάλλον όταν έμαθα ότι στην παραγωγή θα εμπλέκεται και ο πολύς, κύριος Josh Ηοmme (Queens Of The Stone Age, Eagles Of Death Metal, UNKLE, Them CrookedVultures κ.α.)…Οι μήνες πέρασαν, στους περισσότερους ανίδεους της εγχώριας alternative κουλτούρας (μην χέσω) ο Alex Turner έγινε γνωστός από το πετυχημένο του side-project The Last Shadow Puppets και η μέρα έφτασε…6 Ιουλίου, το πρώτο single του νέου δίσκου ακούγεται από το BBC Radio1. “Crying Lighting” και οι διαφορές στους νέους Arctic Monkeys είναι εμφανέστατες. Οι πληροφορίες έλεγαν για αλλαγή στο ύφος, Sabbath-ικές αναζητήσεις και ξεσκόνισμα από τα ράφια των μπαμπάδων τους δίσκων των Cream, των αυτοκαταστροφικών Doors και του ψυχεδελικού Jimmy Hendrix.
Τελικά όλα τα παραπάνω είναι αλήθεια. Προσθέστε και την συμβολή του έτερου παραγωγού, James Ford, μέλος των Simian Mobile Disco και παραγωγού των The Last Shadow Puppets και της Florence + The Machine.
Για το ‘Humbug’ ,έχουν ακουστεί ήδη πολλά. Απ’ όσους γνωρίζουν λίγο τους Monkeys ή μένουν στη συμμετοχή του Turner στους Puppets, δεν τους ενθουσίασε ιδιαίτερα το νέο album. Το βρίσκουν αρκετά σκοτεινό, ψυχεδελικό και καθόλου χορευτικό. Χαίρω πολύ…Εγώ ως φανατικός οπαδός τους, μπορείς να πεις με παρωπίδες, ενθουσιάστηκα με τη νέα προσπάθεια τους. Κάνουν μια μεταστροφή στα αρχέγονα ροκ-ψυχεδελικά 70’s και μου θυμίζουν ποια είναι η βασική τους επιρροή, η πρώτη μου αγάπη, Black Sabbath. Εδώ φαίνεται και ο ρόλος του Josh Homme.
Οι Opinion Leaders δεν έμειναν πολύ ευχαριστημένοι γιατί ο νέος δίσκος δεν έχει επιτυχίες που θα γεμίζουν τα dance floors…(ευτυχώς έχω δίπλα μου λεκάνη για να κάνω εμετό). Προσωπικά θεωρώ τους Arctic Monkeys το καλύτερο Βρετανικό συγκρότημα των τελευταίων ετών και θεωρώ ότι στο μέλλον θα μας απασχολήσουν πολλές φορές με τη μουσική τους.
Στο ‘Pretty Visitors’ ο Turner παίζει και το Όργανο (πηγή Wikipedia), προσοχή όχι το όργανο του. Ο Matt Helders στα drums δίνει ρεσιτάλ και οι βαριές και ενίοτε κοφτές κιθάρες του James Cook μας μεταφέρουν σε άλλες εποχές. Το μπάσο επιβλητικό του Nick O’Malley, που δεν μας θυμίζει σε τίποτα παλιότερες δουλειές των Μαϊμούδων.
Ξεχώρισα το Crying Lighting, Secret Door, Pretty Visitors, Dance Little Liar, Dangerous Animals, το Fire And Thud στο οποίο συμμετέχει το αγαπημένο indie κορίτσι Alison Mosshart (The Kills, The Dead Weather) και φυσικά η διασκευή του Red Right Hand των Nick Cave and The Bad Seeds. To album κυκλοφορεί ήδη, περιέχει 10 τραγούδια, αλλά αναζητείστε και προτιμήστε την Ιαπωνική έκδοση η οποία περιλαμβάνει 2 bonus tracks (I Haven’t Got My Strange και τη διασκευή του Red Right Hand).
Αυτά από μένα, ελπίζω να καταφέρω να δω στις 8 Νοεμβρίου τους Arctic Monkeys στο Βερολίνο ώστε πλέον να έχω μια πλήρη άποψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου