Boys Just Want To Have Fun!!!

Ο τίτλος είναι παράφραση του gay-girly ύμνου των 80’s , Girls Just Want To Have Fun της Cindy Lauper. Φυσικά χωρίς διάθεση να προσβάλλει κανέναν.
Σάββατο βράδυ, έχω κανονίσει μάλλον την απόλυτη έξοδο. Αρχικά γύρω στις 8.30 αεροδρόμιο για να αποχαιρετήσουμε τον Commandant Ν. και να κάνουμε μασάζ στις πολυθρόνες του αεροδρομίου, προσωπικό μου φετίχ. Επόμενη στάση Block 33 για το gig των Σουηδών Caesars, μετά το απόλυτο high society, trendy club.. το Vogue (ok μόλις μου ήρθε μια αναγούλα), αργότερα μια στάση από το Residents και μετά Λούκυ Λούκ για ξέπλυμα.
Block 33
Στο Block 33 φτάσαμε γύρω στις 10 παρά, ο κύριος Brightside γέμισε το στομάχι του τρώγοντας ένα βρώμικο απ’ έξω. Πάμε μέσα στο stage και αντικρίζουμε τη συνηθισμένη τραγική εικόνα. Ήμασταν γύρω στα 100 άτομα, κατά τ’ άλλα η Θεσσαλονίκη διψάει για συναυλίες…Εντάξει, οι Caesars δεν είναι οι Killers, αλλά είναι ένα καλό συγκρότημα με 2-3 ραδιοφωνικά χιτάκια και όποιος ήθελε θα μπορούσε να ακούσει και άλλα, η ταπεινή μου άποψη το τέλειο ξεκίνημα για ένα Σαββατόβραδο. Εισιτήριο πολύ προσιτό και σ’ έναν χώρο που σέβεται τον πελάτη του.
Πριν τους Caesars προλάβαμε να δούμε τους Coin, local συγκρότημα το οποίο χάρη στο MySpace το είχα ακούσει και προσωπικά μ’ αρέσουν αρκετά. Alternative ήχος, με σκοτεινά Pop στοιχεία, όπως σημειώνουν οι ίδιοι στο βιογραφικό τους, με αρκετές πινελιές Post-Punk μελωδιών να προσθέσω. Άρεσαν στους λίγους και τυχερούς.
Λίγα λεπτά μετά τις 11 βγαίνουν στη σκηνή του Block 33 οι 5 Σουηδοί. Από το πρώτο λεπτό προσπάθησαν να σπάσουν το μούδιασμα του άδειου χώρου, σιγά –σιγά όλοι μαζευτήκαμε μπροστά. Δεμένο συγκρότημα, με πολύ διάθεση ιδιαίτερα από τον έτερο κιθαρίστα, Joakim Ahlund, o οποίος συχνά βοηθούσε και στα φωνητικά. Εκρηκτικός, επιδίωκε το connection με τον κόσμο, πολύ πάθος, λες και έπαιζε μπροστά σε 70.000 κόσμο. Προσωπικά λάτρεψα όμως τον μπασίστα. Ο άνθρωπος ήταν μορφή…Γνήσιος Viking στο παρουσιαστικό, οι κινήσεις τους αέρινες…σου δινόταν η εντύπωση ότι ήταν έτοιμος να παρασυρθεί και να απογειωθεί από τον ήχο. Έτοιμος να πετάξει με λίγα λόγια. Το set list ικανοποιητικό, έπαιξαν σχεδόν όλο το καινούργιο album, Strawberry Weed, καθώς και παλιότερες επιτυχίες. Προσωπικά ξεχώρισα τις στιγμές που ακούσαμε τα Boo Boo Goo Goo, Strawberry Weed, Tough Luck, Stuck With You. Προς το τέλος ακούσαμε και τις επιτυχίες Jerk It Out, Let The Sunshine In. Μερικοί έμειναν με το παράπονο μιας και δεν έπαιξαν ούτε στο τέλος του encore το It’s Not The Fall That Hurts, αντ’ αυτού προτίμησαν το Punkrocker, το οποίο βασιζόταν στην μελωδία του Sheena Is A Punkrocker των The Ramones. Στο τέλος εξάλλου ο Ahlund τραγουδούσε το Sheena Is A Punkrocker. Τελείωσε η συναυλία, μετά ακολούθησε DJ set του Στ. Τσιτσόπουλου στο οποίο κάτσαμε ελάχιστα γιατί η νύχτα ήταν ακόμα νέα και το καθήκον μας καλούσε να παραβρεθούμε στο Illustration Vogue.
Next stop, Vogue
Είχα πάει και πέρυσι για να δω τους Mikro. To Σάββατο πήγαμε γιατί ήμασταν καλεσμένοι στα γενέθλια του Τσαφού. Λοιπόν χαοτικός χώρος και γεμάτος. Δεν θα μπω στη διαδικασία σήμερα να σχολιάσω τους θαμώνες, αρκεί να πω ότι ήμουν μάρτυρας στον απανωτό βιασμό alternative-rock κομματιών του παρελθόντος και του παρόντος, από μια συμμορία που λεγόταν Άτμα νομίζω, μάρτυρες αρκετοί ακόμη, οι οποίοι όμως είχαν σαδομαζοχιστικές τάσεις μιας και έδειχναν να απολαμβάνουν το θέαμα…Κάποια στιγμή θα αναλύσουμε αυτό το είδος διασκέδασης, η οποία διασκέδαση χρίζει επιστημονικής κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος έρευνας. Μετά απ’ αυτό το mini έγκλημα θα πηγαίναμε στο Residents μιας και ήταν μια βραδιά την οποία θα επιμελούνταν μουσικά οι Kids At The Club, άρα ευκαιρία για λίγο διαφορετικές μουσικές. Για να καταλάβετε πόσο γεμάτο βράδυ είχαμε, στον πηγαιμό για το αμάξι, το οποίο εκείνη τη στιγμή ήταν η προσωπική μας Ιθάκη, ήμασταν τόσο τυχεροί που είδαμε και Street Fighting, ο λόγος φυσικά πάρα πολύ σοβαρός. 2 ομάδες τυπάδων οι οποίοι στραβοκοιτάχτηκαν μέσα από τα αμάξια-άρματά τους. Η αιματοχυσία απετράπη, κυρίως χάρη στην επέμβαση των γυναικών από τις παρέες, Highlight μια ευτραφής κοπέλα που έτρεχε και φώναζε έξαλλη ώστε να μην χειροτερέψουν τα πράγματα.
Residents
Μετά την ευχάριστη παρένθεση, του Πώς Να Δείξεις Ότι Είσαι Περισσότερο Κάγκουρας a.k.a. Π.Ν.Δ.Ο.Ε.Π.Κ. ,φτάσαμε στο Residents. Είχα να πάω αρκετό καιρό, τη τελευταία φορά ήταν γεμάτο από πιτσιρικάδες, hip-hoppers και Skate-άδες. Αία και μερικούς wannabe Indie Fashion Icons. Όμως το Σάββατο για καλή μας τύχη ήταν μόνο φυσιολογικοί άνθρωποι οι οποίοι ήθελαν να ποιούν το ποτάκι τους και να ακούσουν ωραίες μουσικές. Δυστυχώς η κούραση είχε αρχίσει να εμφανίζεται, έτσι μετά από μια ώρα περίπου αποφασίσαμε να κλείσουμε τη νύχτα μας πηγαίνοντας στο Λούκυ, πιστεύοντας ότι μουσική θα επέλεγε ο DJ Aza…
Λούκυ Λουκ
Πήγαμε στο Λούκυ δυστυχώς όμως δεν έπαιζε ο Aza, αλλά η μουσική όπως πάντα καλή. Εμείς ταλαιπωρημένοι πλέον από τη Σαββατιάτικη Οδύσσεια, χαλαρώσαμε και ανακεφαλαιώσαμε πίνοντας τη τελευταία μπύρα.
Απολογισμός
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η νύχτα πέρασε και ήρθε η ώρα να συναντηθούμε με τον Μορφέα. Μια νύχτα γεμάτη, πήγαμε παντού, συναντηθήκαμε με τους πάντες, ακούσαμε σχεδόν τα πάντα. 7/10 ως night-out, με τελικό συμπέρασμα ότι μεγαλώσαμε και δεν είμαστε πλέον για τόσα πολλά.