Την περασμένη Πέμπτη, λίγο μετά τις 9, εκλεκτή παρέα βρεθήκαμε στο Principal ώστε να απολαύσουμε τους Editors. Μια συναυλία, την οποία από την πρώτη στιγμή περίμενα. Αν και τους είχα δει ήδη 2 φορές, αυτό μόνο αποτρεπτικό δεν ήταν, ίσα ίσα μάλλον ενέτεινε την αγωνία και την προσμονή μου…
Μετά τον τόσο συγκινητικό πρόλογο (sic) ας σοβαρευτούμε και ας μιλήσουμε για την εκρηκτική συναυλία των Editors λίγες μέρες πριν.
Να εξηγηθώ όμως πρώτα, θεωρώ τους Editors ένα από καλύτερα συγκροτήματα στο είδος τους, στίχοι εκπληκτικοί, καταιγιστικά κιθαριστικά riffs σε ορισμένα κομμάτια, θλιμμένοι και σκοτεινοί ήχοι σε άλλα. Με λίγα λόγια η ιδανική συνταγή για ένα Indie, Post-Punk συγκρότημα. Οι επιρροές τους γνωστές… Joy Division, New Order, Echo And the Bunnymen κλπ.
Από τις 9 ήμασταν λοιπόν στο Principal διότι είχαμε πληροφορηθεί ότι το προηγούμενο βράδυ στην Αθήνα είχαν βγει στις 9.30 , στην ερωτική μας πόλη όμως όπου οι ρυθμοί στα πάντα είναι διαφορετικοί (τώρα μπορείτε να ξεράσετε το πληκτρολόγιο σας ελεύθερα) και πιο συγκεκριμένα βραδύτεροι οι Editors βγήκαν λίγο μετά τις 10.30
Σε μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα, όχι μόνο λόγο του αρκετού κόσμου, αλλά κυρίως εξαιτίας της ανυπαρξίας σωστού κλιματισμού, οι Editors μας καλωσόρισαν με το In This Light And On This Evening. Στη συνέχεια έγινε στροφή στο παρελθόν με το Lights μέσα από το πρώτο τους album (The Back Room). Έτσι κάπως η ατμόσφαιρα έγινε ακόμα πιο θερμή, ώστε να πάρει φωτιά με το An End Has A Start. Κάπως έτσι μπήκαν γερές βάσεις για ένα εξαιρετικό gig , μ’ ένα set list απευθυνόμενο σε όλους. Πιο συγκεκριμένα , το set list ήταν ένα τέλειο μίγμα παρουσίασης του τρίτου album συνοδευόμενο απ’ όλες τις επιτυχίες, πλην των All Sparks και Spiders. Όσοι δεν γνώριζαν καλά τους Editors άρχισαν να τους μαθαίνουν σιγά-σιγά μέσα από τα υπόλοιπα τραγούδια…You Don’t Know Love, Bones, A Life As A Ghost, Eat Raw Meat = Blood Drool, Blood, Escape The Nest, Last Day, Bullets, The Big Exit….Κάπου εκεί η συναυλία ανέβηκε ένα επίπεδο ακόμα κατά τη γνώμη μου, καθώς κοινό και Editors με το άκουσμα των The Racing Rats (προσωπικό αγαπημένο), Munich και Smokers Outside The Hospital Doors ανέβασαν ταχύτητα. Λογικό βέβαια, αφού είναι από τα hit songs του συγκροτήματος.
Το encore ξεκίνησε με τον Tom Smith να βγαίνει μόνος του στη σκηνή ώστε να ερμηνεύσει το No Sound But The Wind (New Moon O.S.T.) . Στη συνέχεια βγήκαν και οι υπόλοιποι ώστε να κλείσει η βραδιά με ένα set 3 κομματιών…Οι “μυημένοι” άρχισαν να κινούνται στο άκουσμα του Bricks And Mortar, ώστε να τους συνοδεύσουν και οι υπόλοιποι καθώς επόμενο τραγούδι ήταν το Papillon, η συναυλία τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο. Ο λόγος…? Το καταιγιστικό Fingers In The Factories.
Τα συμπεράσματα…ίσως η καλύτερη εμφάνιση των Editors απ’ όσες φορές τους έχω δει, ήταν ένα συγκρότημα δεμένο, δουλεμένο, με όρεξη. Η υπόσχεση του Tom Smith ότι θα τα ξαναπούμε. Ένα καταϊδρωμένο t-shirt και ένα κοινό, το οποίο εκτός από τους συνηθισμένους συναυλιάκηδες είχε νέο κόσμο ο οποίος έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος. Μακάρι όλοι αυτοί να τιμήσουν και άλλες συναυλίες στο μέλλον, έστω και λιγότερο γνωστών συγκροτημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου